Tarih bir dejavu. deja voir. deja vu.
istersin bazen jamais vu.vu vu vuu!

Büfeci Amcanın Manifestosu

-Bu dergiler kaça? Dedim

-Merhaba, dedi.

-Su ne kadar ? dedim.

-Merhaba dedi.

-Yüzüne baktım o an; sonra parayı bırakıp öylece ayrıldım.

O yine,

-Merhaba dedi.

Yumruğumu öyle sıkmışımki nefes alamıyor parmaklarım..
Kabuğuna sığınmış bir kaplumbağaya benziyor.
Gevşemiyor, avuç içime gömülüyor her geçen saat.Neden sımsıkısın öyle..

Kocaman bir deniz  yaratığı var orada,yolun başında,ortasında,sonunda her yerde!Öyle çirkin,öyle pis ki kokusu her yere yayılıyor.Çürümüş et kokuyor.
Hunharca her gün o pis ağzından çıkan salyaları bırakıyor denizine,gün geçtikçe okyanus oluyor  daha çok bağırmaya başlıyor,tükürüklerinden kocaman dalgalar yaratıyor.

İşte bu yüzden sıkıyorum  yumruğumu.Görmeye tahammülüm yok.Ama lanet olsun ki görmeden bir günüm geçmiyor,dokunuyorumda üstelik,öyle kayganki derisi,yüzemiyorum onu.

Ne zaman nefes alacak parmaklarım?
Bir gün gelir de boğulursa o kocaman deniz yaratığı.İşte o an çözülür her şey..Ama önce biri ona söylemeli çoktan boğulduğunu.

Döngüsel Anlar

Hayır istediğim doğrusal bir çizgide bulunma hali değil, tam da o çizgiden kurtulma hali..Teker teker sökmek yaşlı köklerini. 

Söktükçe parçalansın ve toprağa karışsın istiyorum.

Üslubum ne olmalı bilmiyorum ama bir üsluplu,usturuplu olma halini sevmiyorum,sevmemenin ötesinde onu reddetmetye çabalıyorum.Ama sesim kısık(bu bir "yenilgi" 'yi kabul etme hali mi bilmiyorum); ne yazık ki sesimin kısıklığı size konuşamıyorum düşüncesini veriyor, değil mi? Yazık o sessiz seslerde ne çok anlamlar var.Birbirimize dokunmaktan korkmasakta, keşke içini birlikte doldurabilsek anlamların.Nasıl hissediyorsak öyle olsun.

Dokunmaktan korkmadığım, unutmadığım/unutamayacağım anlarım var..Ama bir fotoğrafla hatırlanan cinsten değil; yaşarayak ve "kontrol" edebildiğim anılar...Fotoğraf karesinde kısıtlanmayan,iktidardan yoksun anılarım.

Bir fotoğrafın gücünü düşünün; 

size anılarınızı sunar, der ki bu senin anın ve bunu hatırlamalısın!Yok hayır istediğim bu değil..

...

Hiç yorum yok.
Öyle göz gezdirdik içimizi..Halbuki ne çok ses vardı susacağımız.
Söyleyince nasıl da bayat geliyor dimi
Küf kusuyorum

Bireyselliğimiz metronom misali, nizam getirdi düşüncelere
Sonra da ağladık,evrene sevgi gönderip..
Gidecek yerler vardı,başka gözlerden kendimizi görmek vardı
Ama hesaplanacak o kadar yol var ki,üşendik uyurken.

Şimdi çelişkiden uzak,süper kahraman beliyoruz
Kahramanın adını mide koydum, içinde bir balık,kılçıktan kılıç olmuş...