Bazen bir film izlersiniz ve okuduğunuz onca teori,makale,tez ne varsa hepsini size bir iki saat ve hatta bazen 6 dakikada size sunabilir.Hayranlıkla izlediğim Santiago Grasso'nun 2009'da ödül aldığı kısa film işte böyle bir film.Filmde gördüğümüz nesneleşmiş bireyler,beyaz yakalı insanlar, kapitalist sistemin sömürülmüş, robotlaşmış ve en vahimi yabancılaşmış insanlarını anlatıyor.Belki ilk izlenişte "fantastik" gibi dursa da -insanları nesne gibi göstermek-, aslında modern köleliğin kurumsallaştığı, kapitalist sistemin bir izdüşümü...Filmdeki en çarpıcı noktası ise kapitalizm ürettiği hiyerarşinin, eşitsiz sistemin devamlılığını sağlayan en büyük unsur olduğunu göstermesi.
Yalnız filmde beni düşündüren şey, her şeyin bu kadar "tıkırında" gitmesi hali, sanki "anormal" durum yokmuş gibi okununabilir.Her ne kadar sonunda abajurun düşmesi durumu olsada, film bu anlamda düzçizgisel duruyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder